CSR ბლოგი

ეგეთი ამბავი იყო:

ქალმა შვილი შემოიყვანა უნივერმაღში, აი, ახლანდელი გალერია თბილისის ადგილას რომ უნივერმაღი იყო, სწორედ მანდ, მაშინ იქნებოდა ზუსტად 1996 წელი. ქალს ეცვა მწვანე ჟაკეტი და ნაცრისფერი როლინგი, ბიჭუნას – ფართო, ნაქსოვი სვიტერი, გახუნებული ჯინსის შარვალი და გაცრეცილი ფეხსაცმელები. ეცვათ ღარიბულად, მაგრამ სუფთად. სექციებს შორის დადიოდნენ, ბიჭი ყველაფერს ინტერესით ათვალიერებდა, ქალი ერთი-ორგან გამყიდველებს გაესაუბრა, თუმცა ისე, უგულოდ. სათამაშოების სექციასთან შეჩერდნენ, ბიჭმა იქვე დახლზე დადებული პატარა ავტომობილით დაიწყო თამაში, გააგორ-გამოაგორა. „მოგწონს, დედიკო?“ – იკითხა ქალმა. ბიჭმა დედას ახედა, თამაში შეწყვიტა, მანქანა საწყის ადგილას დააბრუნა, გაჩუმდა და დაფიქრდა. „რა ღირს?“ – იკითხა ქალმა. უთხრეს ფასი. ქალი უხერხულად შეიშმუშნა და ბიჭს მძიმედ გაუღიმა: „გიყიდი, თუ მოგწონს“. ბიჭმა კიდევ ერთხელ ახედა დედას, მერე მანქანას შეხედა და თავი გააქნია: „არაა, არ მომწონს“ – თქვა და სექციის გასასვლელისკენ გაბაჯბაჯდა – „ფოტო ხო გადავიღეთ უკვე, წავიდეთ ეხლა, დავიღალე რა ამ მაღაზიებში“.

ქალმა თავი ჩახარა და გაყვა.

განაგრძე კითხვა

საინტერესო თემაზე დამაფიქრა ჩემმა მეგობარმა, როდესაც შემომთავაზა დამეწერა ბლოგი კორპორაციული სოციალური პასუხისმგებლობის შესახებ. ახლა ვზივარ ავტობუსში ლიმერიკი – დუბლინი და ვიწყებ წერას! დაახლოებით ორი საათი მაქვს.

თემა: CSR(Corporate Social Responsibility) ანუ კორპორაციული სოციალური პასუხისმგებლობა.

რა არის ეს?! ეს არის კომპანიის კეთილი ნება და ეთიკური მოქმედება, რისი მეშვეობითაც შესაძლებელია ქვეყანაში არსებული სოციალური, ეკოლოგიური და ეკონომიკური პრობლემების მოგვარებაში თუნდაც პატარა წვლილის შეტანა. (ვენაცვალე google-ს).

განაგრძე კითხვა

ყველა ადამიანის საბოლოო მიზანია იყოს რეალიზებული, დასაქმებული და დამოუკიდებელი, რისთვისაც ბავშვობიდან იღებს განათლებას და ამაში მას ოჯახი და გარემო ეხმარება. თითქოს აქ ახალი და განსაკუთრებული არაფერია. მაგრამ მაშინ, როდესაც ხარ შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ადამიანი, ყველაფერი სხვაგვარად ხდება.

განაგრძე კითხვა